بررسی میزان شیوع نشانه های التهاب مننژ و عوامل مرتبط با آن ها در بیماران مبتلا به مننژیت حاد، بیمارستان لقمان حکیم، 85 – 1381

زمینه: در ارزیابی بالغین مشکوک به مننژیت، نشانه های فیزیکی قابل اعتمادتر از شرح حال بالینی بوده و وجود علایم تحریک مننژ پاتوگنومونیک مننژیت نمی باشد. این تحقیق به منظور بررسی فراوانی و حساسیت نشانه های التهاب مننژ نظیر سفتی گردن، کرنیگ، برودزینسکی و فنومن تری پود در بیماران مبتلا به مننژیت حاد انجام گرفت.روش کار: روش انجام این تحقیق، توصیفی و تکنیک آن مصاحبه – مشاهده بود. 85 بیمار 14 ساله و بالاتر مشکوک به مننزیت حاد مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم تهران وارد طرح شده و نشانه های التهاب مننژ قبل از انجام پونکسیون کمری ثبت شد. یافته ها: 67 بیمار (79 %) سفتی گردن و 24 بیمار (28%) نشانه کرنیگ و 24 بیمار (28%) نشانه برودزینسکی مثبت داشتند. 1000 ? WBC در CSF 16 بیمار (19%)، مشاهده شد. بین وجود 1000 ? WBC با نشانه های (سفتی گردن+ کرنیگ+ برودزینسکی) به لحاظ آماری ارتباط معنی دار وجود داشت (0.05>P). بین نوتروفیلی 80%< و نشانه کرنیگ مثبت و همچنین تریپودفنومن به لحاظ آماری رابطه معنی دار به دست آمد (0.05>P). نتیجه گیری: یافته های ما اهمیت WBC و diff مایع CSF را در تشخیص بیماران مشکوک به مننژیت حاد یادآوری نمود. از طرف دیگر شیوع پایین نشانه های کرنیگ، برودزینسکی، فنومن تری پود نیاز به شناخت و استفاده از آزمون های بالینی حساس تر را نشان می دهد.